مطالبه مورد حواله از حواله دهنده

مسأله 1120. اگر کسی که به او حواله شده و حواله را قبول کرده (مُحال علیه) به حواله دهنده (مُحیل) بدهكار نباشد، می‏تواند - حتّی قبل از پرداختن مورد حواله به طلبكار - مقدار آن را از حواله دهنده مطالبه كند، مگر آنكه طلبی كه به او حواله شده مدّت­دار بوده، كه در اين صورت نمی‏تواند قبل از تمام شدن مدّت، مقدار حواله را از حواله دهنده مطالبه نمايد، هرچند آن را پرداخت كرده باشد.

همین طور، در صورتی که حواله دهنده در ضمن حواله با فردی كه به وی حواله شده شرط نماید كه قبل از پرداخت مورد حواله، آن را از او مطالبه ننماید، باید به شرط ^[1013] عمل کند.

مسأله 1121. اگر طلبكار طلب خود را به شخصی كه به او حواله شده است (مُحال علیه)، به مقدار كمتر صلح كند یا مقداری از طلب خود را به او ببخشد، وی فقط همان مقدار را می‏تواند از حواله دهنده مطالبه نمايد.

مسأله 1122. اگر فرد حواله دهنده (مُحیل) خودش طلب طلبكار را بپردازد، چنانچه شخصی كه به او حواله شده (مُحال علیه)، به حواله دهنده بدهکار بوده ^[1014] و خودش از حواله دهنده درخواست كرده كه مورد حواله را بپردازد، حواله دهنده می‏تواند مقداری را كه پرداخت كرده از او مطالبه نماید؛

ولی اگر بدون درخواست او طلب را پرداخته، يا اينكه او بدهکار به حواله دهنده نبوده، ^[1015] نمی‏تواند چيزی را كه داده، از وی مطالبه نمايد.

مسأله 1123. اگر فردی نزد وكيل يا امين خود، مال معيّنى (به صورت عین شخصی) داشته باشد و طلبكارش را بر او حواله دهد تا آن مال را به وی بدهد، بر وکیل یا امین واجب است در صورت اطلاع از حواله، آن مال را به طلبكار تحویل دهد؛

ولی چنانچه به هر علّتی از تحویل آن امتناع ورزد، بدهی و دین حواله دهنده همچنان باقی است و طلبكار حقّ رجوع به وی را دارد.