كیفیّت انجام سجدۀ سهو

مسأله 1674. کیفیّت سجدۀ سهو، این است كه فرد بعد از سلام نماز فوراً به قصد قربت نیّت سجدۀ سهو كند و پیشانی را بنابر احتیاط لازم، بر شیئی كه سجده بر آن صحیح است بگذارد و بنابر احتیاط مستحب، سایر مواضع سجده را به دستوری كه در سجدۀ نماز ذکر شد، بر زمین بگذارد و گفتن ذكر در آن واجب نیست، هرچند احتیاط مستحب است كه در آن ذكر بگوید و بهتر است بگوید، «بِسْمِ اللّهِ وَبِاللّهِ، السَّلامُ عَلَیْكَ أَیُّهَا النَّبيُّ وَرَحْمَةُ اللّهِ‏ وَبَرَكاتُهُ»؛

بعد، سر از سجده برداشته و دوباره به سجده رود و در سجدۀ دوّم هم، بهتر است ذكری را كه گفته شد، بگوید و بنشیند و تشهّد بخواند و بعد از تشهّد سلام دهد و می‌‌تواند هر سه سلام را بگوید، هرچند جایز است به سلام آخر اكتفا نماید و بگوید: «السَّلامُ عَلَیْكُمْ» و در این حال بهتر این است «وَرَحْمَةُ اللّهِ وَبَرَكاتُهُ» را هم اضافه كند.

مسأله 1675. لازم نیست فرد قبل از سجدۀ اول در سجدۀ سهو، تكبیر بگوید، هرچند مطابق با احتیاط مستحب است.

همچنین، لازم نیست با وضو یا غسل و رو به قبله باشد و عورت خود را بپوشاند یا زن موی سر و بدنش را بپوشاند و بدن و جای پیشانی فرد، پاک باشد؛

نیز مواردی كه در لباس نمازگزار شرط می‌باشد، در لباس او شرط نیست. همین طور، راست نشستن بین دو سجده لازم نیست و سربرداشتن از مُهر كافی است، هرچند رعایت این موارد مطابق با احتیاط مستحب است.