مركز ارتباط حضرت آیت الله العظمی سید علی حسينى سیستانی (مد ظله) در لندن، اروپا، شمال و جنوب امریکا است.
غسل مسّ میّت
مسأله 683. اگر كسی بدن انسان مرده‌ای را مسّ كند، یعنی جایی از بدن خود را به آن برساند، با وجود دو شرط باید غسل مسّ میّت نماید:
الف. تمام بدن میّت سرد شده باشد؛
ب. میّت را غسل نداده باشند یا هنوز غسل سوّم او تمام نشده باشد.
در حکم مذکور، فرقی نیست بین آن كه میّت مسلمان باشد یا كافر، بزرگ باشد یا كوچک؛ حتّی شامل جنین سقط شده‌ای كه روح در او دمیده شده نیز می‌شود؛ چه اینکه در خواب مسّ كند یا در بیداری، با اختیار مسّ كند یا بی‌اختیار، حتّی اگر ناخن یا دندان فرد به ناخن یا دندان یا استخوان میّت که از بدن جدا نشده، برسد باید غسل كند و حکم «مو» در مسألۀ بعد خواهد آمد.
مسأله 684. اگر فرد، موی خود را به بدن میّت برساند یا بدن خود را به موی میّت یا موی خود را به موی میّت برساند، غسل مسّ میّت واجب نیست.
مسأله 685. برای مسّ مرده‌ای كه تمام بدن او سرد نشده، غسل واجب نیست، هرچند جایی را كه سرد شده مسّ نماید؛
ولی اگر دست یا سایر اعضای بدن با تری و رطوبتی كه سرایت كننده است با بدن میّتی كه او را غسل نداده‌اند یا هنوز غسل سوّم او تمام نشده تماس پیدا كند، نجس می‌شود؛ بلکه در صورتی که تماس بدون رطوبت سرایت کننده بوده نیز، احتیاط مستحب است که آن را آب بکشد.
مسأله 686. اگر انسان، میّتی را كه سه غسل او كاملاً تمام شده مسّ نماید، غسل بر او واجب نمی‌شود، هرچند در این صورت انجام غسل مسّ میّت مستحب است؛ ولی اگر پیش از آنكه غسل سوّم تمام شود، جایی از بدن او را مسّ كند، هرچند غسل سوّم آن موضع تمام شده باشد، باید غسل مسّ میّت نماید.
مسأله 687. اگر فرد، حیوان مرده‌ای را مسّ كند، غسل بر او واجب نمی‌شود؛ البتّه چنانچه دست یا سایر اعضای بدن با تری و رطوبتی كه سرایت كننده است با بدن حیوان مرده‌ای که مردار آن نجس محسوب می‌شود تماس پیدا كند، نجس می‌شود.
مسأله 688. اگر بچّهای که روح در او دمیده شده، مرده به دنیا بیاید و به هنگام خارجشدن، بدنش سرد شده باشد و با ظاهر یا باطن بدن مادر تماس پیدا کند، مادر او بنابر احتیاط واجب باید غسل مسّ میّت کند.
مسأله 689. اگر مادر مرده باشد و بچّه از او متولّد شود و با ظاهر یا باطن بدن مادر تماس پیدا کند، چنانچه هنگام خارجشدن، بدن مادر سرد شده باشد بنابر احتیاط واجب، لازم است فرزند مذکور بعد از بلوغ، غسل مسّ میّت كند.
مسأله 690. اگر دیوانه یا بچّۀ نابالغی، میّت را مسّ كند، بعد از آنكه آن دیوانه، عاقل شده یا بچّه، بالغ گردید، باید غسل مسّ میّت نماید و اگر بچّۀ نابالغ، ممیّز باشد و غسل مسّ میّت انجام دهد، غسل او صحیح است.
مسأله 691. اگر از بدن انسان زنده یا مرده‌ای كه غسلش نداده‌اند، قسمتی جدا شود و پیش از آنكه قسمت جدا شده را غسل دهند، انسان آن را مسّ نماید، لازم نیست غسل مسّ میّت كند، هرچند كه آن قسمت دارای استخوان و گوشت با هم باشد؛ البتّه احتیاط مستحب آن است که در این صورت غسل کند؛
ولی اگر میّتی، قطعه قطعه شده باشد و كسی، همه یا بیشتر آن قطعات را مسّ كند، غسل مسّ میّت واجب است.
مسأله 692. برای مسّ استخوانی كه از بدن جدا شده و آن را غسل نداده‌اند، چه از مرده جدا شده باشد چه از زنده، غسل واجب نیست و این حکم در مورد مسّ دندانی كه از مرده یا زنده جدا شده باشد نیز جاری است.
مسأله 693. غسل مسّ میّت، مانند غسل جنابت است و كفایت از وضو هم می‌كند.
مسأله 694. اگر چند میّت را مسّ كند یا یک میّت را چند بار مسّ نماید، یک غسل مسّ میت كافی است.
مسأله 695. برای كسی كه بعد از مسّ میّت غسل نكرده، توقّف در مسجد و خواندن آیههایی كه سجدۀ واجب دارد، مانعی ندارد و نیز نزدیکی با همسر در صورتی که هر دو یا یکی از آنها میّت را مسّ کرده باشند اشکال ندارد؛ ولی برای نماز و مسّ آیات قرآن و مانند آن، باید غسل كند.