کیفیّت رهایی از بدهی به بچّۀ نابالغ

مسأله 940. اگر انسان مال بچۀ نابالغ را از بین برده یا به وی بابت دیه و مانند آن بدهکار شده و بخواهد از حقّ الناس مذكور رهایی یابد (خصوصاً در وقتی كه توانایی پرداخت آن را ندارد)، می‌تواند با مراجعه به ولیّ نابالغ و موافقت وی به صورت ذیل عمل کند:

ولیّ شرعی طفل، بدهی مذكور را «ضمانت نقل دین» ^[846] نموده و خود شخصاً‌ به عهده گیرد و به عنوان ولیّ از طرف بچّه نابالغ (طلبكار) ضمانت را قبول نماید؛ با انجام این کار، ‌بدهی مذكور به ذمّۀ ضامن (ولیّ طفل) منتقل می­شود و شخص ولیّ چنانچه ضمانتش به صورت تبرّعی و مجّانی بوده، از فرد مذکور طلبی ندارد و در غیر این صورت، از وی طلبکار می­شود. ^[847]

آنگاه از آنجا كه تأمین نفقات بچّۀ نابالغی كه خودش مال ^[848] دارد، بر ولیّ وی واجب نیست، وی (ولیّ) می­تواند در هنگام تأمین نفقات طفل، آن را به حساب طلب فرزند از خود گذاشته و از مقدار بدهی خویش كسر نماید، مثلاً لباس، كفش، لوازم التّحریر، اسباب بازی،... را به‌طور مجّانی از مال خویش خریداری نكند، بلكه به حساب بدهی خود به فرزندش منظور نماید.