کیفیّت خواندن صیغۀ عقد دائم

مسأله 204. اگر زن و مرد بخواهند «خودشان» صیغۀ عقد دائم ^[158] را بخوانند باید با رعایت شرایطی که در مسائل قبل بیان شد، پس از تعیین مهریّه:

ابتدا زن خطاب به مرد بگويد: «زَوَّجْتُكَ نَفْسی عَلَی المَهْرِ الْمَعْلُومِ» ^[159] يعنی «خود را همسر تو نمودم به مهری كه معيّن شده»؛

پس از آن، بدون فاصلۀ قابل توجّه ^[160] مرد بگويد: «قَبِلْتُ التَّزْويجَ عَلَی المَهْرِ الْمَعْلُومِ» يعنی «قبول كردم ازدواج را با مهر معلوم». ^[161]

یا اینکه زن بگوید: «أَنْكَحْتُكَ نَفْسی عَلَی المَهْرِ الْمَعْلُومِ»؛ ^[162]

سپس مرد بگوید: «قَبِلْتُ النِّكاحَ عَلَی المَهْرِ الْمَعْلُومِ».

مسأله 205. اگر زن و مرد بخواهند خودشان صیغۀ عقد دائم را بخوانند، جایز است ابتدا مرد خطاب به زن بگويد: «زَوَّجْتُکِ نَفْسی عَلَی المَهْرِ الْمَعْلُومِ» ^[163] پس از آن بدون فاصلۀ قابل توجّه زن بگويد: «قَبِلْتُ التَّزْويجَ عَلَی المَهْرِ الْمَعْلُومِ»؛

البتّه، احتیاط مستحب است که صیغۀ ازدواج را به شیوه­ای که در مسأله قبل ذکر شد، بخوانند.

مسأله 206. اگر زن و مرد، «دو نفر را وكيل كنند» كه از طرف آنان صیغۀ عقد ازدواج را بخوانند، چنانچه مثلاً اسم مرد «محمّد» و اسم زن «فاطمه» باشد، باید با رعایت شرایطی که در مسائل قبل بیان شد، پس از تعیین مهریّه:

ابتدا وکیل زن خطاب به وکیل مرد بگويد: «زَوَّجْتُ مُوَكِّلَتی فاطِمَةَ مُوَكِّلَكَ مُحَمّداً عَلَی المَهْرِ المَعْلُومِ»؛ ^[164] سپس بدون فاصلۀ قابل توجّه، وكيل مرد بگويد: «قَبِلْتُ التَّزْويجَ لِمُوَكِّلی مُحَمّدٍ عَلَی المَهْرِ الْمَعْلُومِ».

یا اینکه وکیل زن بگوید: «أَنْكَحْتُ مُوَكِّلَتی فاطِمَةَ مُوَكِّلَكَ مُحَمَّداً عَلَی المَهْرِ المَعْلُومِ»؛ ^[165] سپس وکیل مرد بگوید: ‌«قَبِلْتُ النِّكاحَ لِمُوَكِّلی مُحَمَّدٍ عَلَی المَهْرِ الْمَعْلُومِ».

مسأله 207. اگر زن و مرد «یک نفر را وکیل نمایند» كه از طرف آنها صیغۀ عقد ازدواج را بخواند، چنانچه مثلاً اسم مرد «محمّد» و اسم زن «فاطمه» باشد، باید با رعایت شرایطی که در مسائل قبل بیان شد، پس از تعیین مهریّه:

وکیل بگوید: «زَوَّجْتُ مُوَكِّلَتی فاطِمَةَ مُوَكِّلی مُحَمّداً عَلَی المَهْرِ المَعْلُومِ»؛ ^[166] سپس بدون فاصلۀ قابل توجّه بگويد: «قَبِلْتُ التَّزْويجَ لِمُوَكِّلی مُحَمّدٍ عَلَی المَهْرِ الْمَعْلُومِ».

یا اینکه بگوید: «أَنْكَحْتُ مُوَكِّلَتی فاطِمَةَ مُوَكِّلی مُحَمَّداً عَلَی المَهْرِ المَعْلُومِ»؛ ^[167] سپس بگوید: ‌«قَبِلْتُ النِّكاحَ لِمُوَكِّلی مُحَمَّدٍ عَلَی المَهْرِ الْمَعْلُومِ».

شایان ذکر است، بنابر احتیاط لازم وکیل در این مورد به خواندن صیغۀ ایجاب اکتفا نکند و صیغۀ قبول را هم - که در متن فوق ذکر شد - بخواند.

مسأله 208. اگر «مرد بخواهد زنی را به عقد دائم خویش» در آورد، و زن - مثلاً با نام «فاطمه» - وی را وکیل در اجرای صیغۀ عقد ازدواج نماید، باید با رعایت شرایطی که در مسائل قبل بیان شد و بعد از معیّن نمودن مهریّه:

ابتدا بگويد: «زَوَّجْتُ مُوَكِّلَتی فاطِمَةَ بِنَفْسی عَلَی المَهْرِ المَعْلُومِ»؛ ^[168] سپس بدون فاصلۀ قابل توجّه، خود بگوید: «قَبِلْتُ التَّزْويجَ عَلَی المَهْرِ الْمَعْلُومِ».

یا اینکه بگوید: «أَنْكَحْتُ مُوَكِّلَتی فاطِمَةَ لِنَفْسی عَلَی المَهْرِ المَعْلُومِ»؛ ^[169] سپس بگوید: ‌«قَبِلْتُ النِّكاحَ عَلَی المَهْرِ الْمَعْلُومِ».

شایان ذکر است، بنابر احتیاط لازم وکیل (مرد) در این مورد به خواندن صیغۀ ایجاب اکتفا نکند و همان طور که در متن فوق نیز ذکر شد، صیغۀ قبول را هم بخواند.

مسأله 209. اگر «زن بخواهد خود را به عقد دائم مردی» در آورد و مرد - مثلاً با نام «محمّد» - وی را وکیل در اجرای صیغۀ عقد ازدواج نماید، باید با رعایت شرایطی که در مسائل قبل بیان شد و بعد از معیّن نمودن مهریّه:

ابتدا بگويد: «زَوَّجْتُ نَفْسی بِمُوَكِّلی مُحَمَّدٍ عَلَی المَهْرِ المَعْلُومِ»؛ ^[170] سپس بدون فاصلۀ قابل توجّه، خود بگوید: «قَبِلْتُ التَّزْويجَ لِمُوَکِّلی مُحَمَّدٍ عَلَی المَهْرِ الْمَعْلُومِ».

یا اینکه بگوید: «أَنْكَحْتُ نَفْسی لِمُوَكِّلی مُحَمَّدٍ عَلَی المَهْرِ المَعْلُومِ»؛ ^[171] سپس بگوید: ‌«قَبِلْتُ النِّكاحَ لِمُوَکِّلی مُحَمَّدٍ عَلَی المَهْرِ الْمَعْلُومِ».

شایان ذکر است، بنابر احتیاط لازم وکیل (زن) در این مورد به خواندن صیغۀ ایجاب اکتفا نکند و همان طور که در متن فوق نیز ذکر شد، صیغۀ قبول را هم بخواند.