چند حکم متفرّقۀ روزه (مستحب و مکروه)

مسأله 246. برای چند نفر مستحب است در ماه رمضان - هرچند روزه نیستند - از كاری كه روزه را باطل می‌كند، خودداری نمایند:

اوّل: مسافری كه در سفر كاری كه روزه را باطل می‌كند انجام داده باشد و قبل از اذان ظهر به وطنش یا به جایی كه می‌خواهد ده روز در آنجا بماند، برسد.

دوّم: مسافری كه بعد از اذان ظهر به وطنش یا به جایی كه می‌خواهد ده روز در آنجا بماند، برسد.

سوّم: مریضی كه بعد از اذان ظهر خوب شود؛ همچنین است اگر قبل از اذان ظهر خوب شود و كاری كه روزه را باطل می‌كند انجام داده باشد و امّا چنانچه انجام نداده باشد، بنابر احتیاط واجب، باید روزه بگیرد.

چهارم: زنی كه در بین روز از خون حیض یا نفاس پاک شود.

پنجم: كافری كه در بین روز مسلمان شود و قبلاً كاری كه روزه را باطل می‌كند انجام داده باشد.

مسأله 247. مسافر و كسی كه در روزه نگرفتن عذر دارد، مكروه است در روز ماه رمضان نزدیکی (جماع) نماید و در خوردن و آشامیدن كاملاً خود را سیر كند.

مسأله 248. مستحب است روزه‏دار نماز مغرب را قبل از افطار كردن بخواند؛ ولی اگر كسی منتظر اوست یا میل زیادی به غذا دارد كه نمی‌تواند با حضور قلب نماز بخواند، بهتر است اوّل افطار كند؛ البتّه تا حدّ امکان نماز را در وقت فضیلت آن به‌جا آورد.