پس دادن قرض

· کیفیّت پس دادن قرض در اموال مثلی و قیمی

مسأله 1011. اگر مالی كه قرض داده شده از اموال مثلی باشد (مانند پول، برنج، گندم، جو) و قیمت آن كم یا زیاد شود، بر قرض گیرنده لازم است مثل آن ^[933] را (چه از نظر اوصاف و خصوصیّات و چه از نظر مقدار) به قرض دهنده پس بدهد و وی نمی­تواند از قبول آن امتناع ورزد، هرچند قیمت آن تفاوت كرده باشد. ^[934]

مسأله 1012. اگر مالی كه قرض داده شده از اموال قیمی باشد (مانند اسب، سنگ­های قیمتی) ^[935] ، قرض گیرنده باید قیمت آن مال در روزی كه آن را قرض گرفته است ^[936] به صورت پول رایج به قرض دهنده پس بدهد و وی نمی‌تواند از قبول آن امتناع ورزد؛ ^[937]

البتّه، در این مسأله و مسألۀ قبل بدهكار و طلبكار می­توانند به غیر آنچه ذكر شد (مثلاً به پول یا كالا از جنس دیگر) بابت ادای بدهی راضی شوند.

· زمان مطالبۀ قرض

مسأله 1013. اگر در هنگام تحقّق قرض برای پرداخت بدهی، مدّتی تعیین نشده باشد، طلبكار می‏تواند هر وقت بخواهد طلب خود را مطالبه نماید و بر بدهكار در صورت تمكّن مالی، ادای بدهی واجب است و در صورتی كه برای پرداخت آن مدّتی قرار داده باشند، حكم آن در مسألۀ «890» بیان شد.

· پس دادن یا پس گرفتن خود مال قرض داده شده

مسأله 1014. اگر قرض دهنده زمانی طلب خویش را مطالبه کند که مال قرض داده شده موجود بوده و وی همان را مطالبه کند، بر قرض گیرنده واجب نیست خودِ آن مال را پس دهد.

مسأله 1015. اگر مال قرض داده شده قیمی باشد و قرض گیرنده بخواهد جهت ادای بدهی خویش، خودِ مالی را که قرض گرفته بدهد، قرض دهنده می‌تواند قبول نکند.