فضیلت اعتکاف

«اعتکاف» عبادت پر فضیلتی است که حضور در مسجد و روزه از ارکان آن است و نسبت به انجام آن در ماه مبارک رمضان، بیشتر سفارش شده است.

از امام صادق† روایت شده که فرمودند: «هر گاه دهۀ آخر ماه رمضان فرا می­رسید، پیامبر خداˆ در مسجد معتکف می­شد و برای حضرتˆ خیمه­ای مویین برپا می‌کردند و آن حضرتˆ دامن همّت به کمر می­بست و بستر خوابش را برمی­چید». ^[106]

نیز از امام صادق† نقل شده که فرمودند: «جنگ بدر در ماه رمضان واقع شد، پیامبر اکرمˆ در آن سال معتکف نشد و به جای آن در سال بعد دو دهه به اعتکاف نشست؛ یک دهه برای همان سال و یک دهه به جای سال قبل». ^[107]

از امام صادق† روایت شده که پیامبر اکرم فرمودند: «پاداش اعتکاف ده روز ماه رمضان، معادل دو حج و دو عمره می­باشد». ^[108]

اعتکاف سنّتی نبویّ است که مسلمانان به آن فرا خوانده شده­اند و در برخی از ادیان الهی گذشته نیز مطرح بوده است، هرچند در جزئیّات و کیفیّت آن تفاوت­هایی وجود دارد و این خود نشانه دهندۀ اهمیّت این عبادت است. قرآن کریم در این باره می­فرماید: «... وَعَهِدْنا إِلىٰ‏ إِبْراهيمَ وَإِسْماعيلَ أَنْ طَهِّرا بَيْتيَ لِلطَّائِفينَ وَالْعاكِفينَ وَالرُّكَّعِ السُّجُودِ». ^[109]

«ما ابراهیم و اسماعیل را فرمان دادیم که خانۀ مرا برای طواف کنندگان و معتکفان و راکعان و ساجدان پاکیزه دارید».

انسان در گریز از هوای نفس و فرار از اشتغالات دنیوی در طریق انس با معبود، نیازمند خلوتی است تا خود را از زنگار گناهان بشوید، توبه نماید و به تزکیۀ نفس بپردازد. اعتکاف زمینۀ چنین فرصتی را فراهم می­کند، معتکف با پناه آوردن به مسجد و روزه گرفتن و دوری گزیدن از امور دنیوی راه تکامل معنوی را به روی خود می­گشاید و موجبات قبولی توبه­اش و نیل به پاداش الهی را فراهم می­سازد.