شرایط مستحقّین کفّاره

مسأله 1147. منظور از فقير - كه مستحقّ دریافت كفّاره است - فقيرى است كه توضیح آن در فصل «خمس» ^[655] بیان شد و لازم است فقيری که به وی کفّاره داده می‌شود، مسلمان بلكه بنابر احتياط واجب شيعۀ دوازده امامى باشد؛

البتّه، در صورتى كه شيعۀ دوازده امامى يافت نشود، پرداخت كفّاره به مسلمان غیر شیعه كه از نظر فكرى مستضعف محسوب می­شود، اشکال ندارد؛ مگر آنكه ناصبى، يعنى دشمن اهل بيت باشد.

مسأله 1148. کفّاره را نمی‌توان به کسی که نفقۀ او بر فرد کفّاره دهنده واجب است، پرداخت نمود (مانند پدر و مادر و فرزند و زوجه دائمى) و پرداخت آن به سایر خویشاوندان مستحقّ، جایز است؛ بلکه چه بسا افضل باشد.

مسأله 1149. اگر فرد بمیرد و کفّاره بدهكار باشد، چنانچه كسانی كه واجبالنّفقۀ او در زمان حیات بودند، فقیرند، می­توان کفّارۀ مذكور را - با رعایت سایر شرایط استحقاق - به آنان پرداخت.

مسأله 1150. کسی كه کفّاره را در معصیت مصرف می‌كند، نباید کفّاره به او بدهند. همچنین، بنابر احتیاط واجب نباید پرداخت کفّاره به وی، کمک به گناه یا تشویق بر کار قبیح و ناپسند محسوب شود.

مسأله 1151. فقيرى كه مستحقّ كفّاره می‌باشد، لازم نیست عادل باشد؛ ولى بنابر احتياط واجب كفّاره به فقيرى كه تارک الصّلاة يا شارب الخمر يا متجاهر به فسق است و آشکارا گناه مى­كند داده نشود.

مسأله 1152. فردی که سیّد نیست، مى­تواند كفّاره­اش را به فقير سيّد بپردازد، هرچند احتیاط مستحب است که آن را به فقیر غیر سیّد بدهد.