مركز ارتباط حضرت آیت الله العظمی سید علی حسينى سیستانی (مد ظله) در لندن، اروپا، شمال و جنوب امریکا است.
شرایط اقرار كننده و کسی که به نفعش اقرار میشود
مسأله 1576. اقرار كننده بايد بالغ و عاقل باشد و کلام یا عمل خود را با قصد و اختیار منعقد نموده باشد. بنابراین، اقرار فرد نابالغ، مجنون، مست، كسی كه از روی شوخی یا در حال خواب یا هیپنوتیزم سخنی گفته یا وی را مجبور به سخن گفتن نموده‌اند [1323] یا مضطر به آن شده، [1324] صحیح نمیباشد.
البتّه، اقرار فرد نابالغ در آنچه شرعاً حقّ انجام آن را دارد مثل خرید و فروش اشیای كم ارزش با مال خود [1325] صحیح میباشد.
شایان ذکر است، حكم اقرار سفیه در فصل «حَجْر» مسائل «1655 و 1656» و اقرار فرد بیمار در مریضی متّصل به فوت در مسائل «1694 و 1695» ذكر میشود.
مسأله 1577. اقرار فرد مفلّس [1326] در مورد اموالی كه نسبت به آن محجور شده صحیح نیست، ولی اقرار وی در غیر آن اموال مانند منزل مسكونی، اثاث منزل كه با توضیحات مذکور در فصل «دین»، جزء «مستثنیات دین» است صحیح میباشد.
مسأله 1578. اگر فرد مفلّس اقرار کند به کسی بدهکار است، اقرار وی صحیح است؛ ولی چنانچه اقرار به بدهكاری بعد از صدور حكم حَجْر باشد، فردی كه اقرار به نفع او صورت گرفته با كسانی كه در زمان حَجْر جزء طلبكاران بوده‌اند، در تقسیم اموال مفلّس شریک نمیشود.
مسأله 1579. کسی که به نفعش اقرار میشود [1327] میتواند فرد نابالغ، سفیه، مجنون، شخصی که مبتلا به مرض متّصل به موت است، مفلّس، بیهوش و مانند آن باشد و اهلیّت استحقاق وی نسبت به مورد اقرار کافی است.
همان طور كه اقرار به نفع اشخاص صحیح و نافذ است، نسبت به مواردی از قبیل مسجد، حسینیّه، مدرسه، مشاهد مشرفه، و موقوفات نیز صحیح و نافذ میباشد.
[1323]. مانند اینکه با آزار و شکنجه یا ضرب و شتم، اعتراف به امری کرده باشد.
[1325]. حکم معاملۀ بچّۀ نابالغ با اموال خویش، در مسائل «131 و 132» ذکر شد.
[1326]. منظور، ورشکستۀ اقتصادی است که حاکم شرع او را از تصرّف در اموالش منع کرده و حکم حَجْر وی صادر شده است.
[1327]. مُقرّ له.