تعریف و شرایط اصل حواله

مسأله 1109. «حواله» قراردادی است كه در آن، بدهكار طلبكار خود را برای دریافت طلبش به شخص دیگری ارجاع دهد تا آنچه در ذمّۀ وی (مدیون) است به ذمّۀ آن شخص منتقل گردد و طلبكار طلب خود را از شخصی كه به او حواله شده مطالبه نماید.

مسأله 1110. قرارداد حواله توسط سه طرف منعقد می‌شود؛ «حواله دهنده»، «كسی كه حواله داده می‌شود» و «شخصی كه به او حواله داده می­شود». ^[1005]

بعد از تحقّق یافتن حواله، شخصی كه به او حواله شده است بدهكار می‏شود و ديگر طلبكار نمی‏تواند طلب خویش را از بدهكار اوّل مطالبه نمايد.

مسأله 1111. حواله «عقد» ^[1006] می‌باشد و برای محقّق شدنش، لازم است «ایجاب» از طرف حواله دهنده (بدهکار) و «قبول» هم توسط فرد حواله شده (طلبکار) و هم توسط شخصی که به او حواله شده، صورت گیرد و فرقی نمی‌کند ایجاب و قبول به صورت لفظی باشد یا عملی. ^[1007]

مسأله 1112. طلبكار می‏تواند حواله را قبول نكند، اگر چه كسی كه به او حواله شده، غنی و ثروتمند باشد و در پرداختن حواله هم كوتاهی ننمايد.